Hikayelere, seslere ve geceye dair.
Kalbini değil. Önce gözlerini kaybedersiniz. Karanlığı ikiye bölen Parıltıyı… Işığı… Onlar, hayatınıza tutulmuş bir çift fenerdir. Karanlıkta yol göstericidir. Pusuladır. Kalp yalancıdır, dil düzenbazdır. Onlara güvenemezsiniz. Her biri başka telde … Okumaya devam et “Kaybetmeye Giriş: 101”
Duvara asılı kalmış bir saat, sessiz sakin cinnetini geçiriyor. Yıllar boyu yerinden oynatılmayan bir takvim koçanının rutubet kokan tozlu isyanları ansızın gözlerimin önünde beliriyor. Bu dünyada zaman, sessizliği büyütüyor. Parmak … Okumaya devam et “Zamanın Ninnisi: Sessizlik”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Kışın Sesinde Martı Çığlıkları ve Gönderilmemiş MektuplarEllerimi usulca ceplerimden çıkardım ve bir sigara yaktım. Denizin kıyısında, uzaklardan geçen gemileri selamlıyorum. Kışın sesini duyuyorum. Başıbozuk bir dalga ayaklarımın ucunda uysallaşıyor. Denizin tutkulu seslenişini öteleyip duruyorum. Bir martı … Okumaya devam et “Kışın Sesinde Martı Çığlıkları ve Gönderilmemiş Mektuplar”
İşte yine başlıyor. Küçük öfke patlamaları. Bir bütünün parçalarından ayrılıyor ve bir toz tanesine dönüşüyorum. Huzursuz, yolunu kaybetmiş, panik atak geçiren bir toz tanesi… Bölündükçe çoğalıyor, atmosfere karışıyorum. Trafikte sıkılmış, … Okumaya devam et “İnfilak Eden Bir Toz Tanesi”
Kırmızı, Sana bu satırları yazarken eksiliyorum. Tüm mevsimler İçimde koca delikler açmaya devam ediyor. Özellikle de Aralık Bir sürünceme halindeyim. Savruluyorum. Çoğu zaman düşüncelerimi bastırması için televizyonun sesini açıyorum. Dalıp … Okumaya devam et “Kırmızı Dudaklı Periye Mektup”
Caddede insanlar toplanmış hep bir ağızdan haykırıyor… İnsan, hakları varsa insandır… Öte yanda Çevik Kuvvet 100 metre ötede konuşlanmış, müdahaleye hazır bekliyor. Tomalarda kontaklar açık. Bir evsiz mandolin çalarak para … Okumaya devam et “İnsan, Hakları Varsa İnsandır”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Fırtınalı Gece ve Kırmızı Dudaklı Bir PeriSoğuk olan hava değil, insanlar soğuk, hayat çok soğuk. Keşke bu kadar soğuk olmasaydı da dünya, sen de bu kadar üşümeseydin… Yüzünü izliyorum. Hayat yüzünde yaşıyor. Yorgunsun, bunu da biliyorum. … Okumaya devam et “Fırtınalı Gece ve Kırmızı Dudaklı Bir Peri”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Kırılma Noktasında Sükunet ve Ehlin EşiğiHer şeyin sessizleştiği bir an var. Dışarıdaki dünyayı duymadığın, her şeyin koptuğu bir an. Bir kırılma noktası var. Diğer bütün anları birbirine bağlıyor. Çarpık, biçimsiz ve karışık. Gün battı karanlık … Okumaya devam et “Kırılma Noktasında Sükunet ve Ehlin Eşiği”
Çıplak, üstümü başımı bilmediğim bir gece, plaktaki kadın şarkısını söylüyor. Gecenin karanlığını odamın duvarında asılı duran dolunay siliyor. Gökyüzündeki yıldızım bana göz kırpıyor, umudum süzülüyor yanaklarından, akıp gitmesin istediğimden avuçlarımda … Okumaya devam et “2.28”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Pencerelerdeki Sonsuz Bekleyişlerin Kadim SırrıKendimi uzunca bir boşukla aynadaki yansımadan seyrediyorum. Ne görmek istiyorum? diye de soruyorum. Ne görecektim? Duvardaki dolunay cenin pozisyonunda bekliyor. Hayat, hep bir bütün olma çabası içinde. Son birkaç gecedir … Okumaya devam et “Pencerelerdeki Sonsuz Bekleyişlerin Kadim Sırrı”
Bazen ıskaladığımı düşünüyorum. Her şey parça parça ve her biri ayrı yerlerde, hayatım on beş yaşındaki bir çocuğun odası kadar dağınık olmasına rağmen neyin nerede olduğunu biliyor ve elimle koymuş … Okumaya devam et “Sistematik Dağınıklıkta Hayat Sorgusu”
Boş bir defterin yapraklarını doldurmak için buradayım. Tıpkı ilkokulda yaptığımız gibi, sonsuz noktalar birleştiriyorum. Elimde ne var? Uzun-kısa çizgiler. Hiç durmadan kahrolası çizgiler çiziyorum. Zaman öldürmenin daha ucuz bir yolu … Okumaya devam et “Müsvedde Bir Gazete Parçasının Kederi”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Kendi Aynasında Kaybolan Karaltıyla KonuşmalarBazen birkaç gün önce yaptığım şeyleri sanki haftalar ya da aylar önce yapmış gibi hatırlıyorum. Belki günler çok yavaştır belki de ben çok hızlıyım, bilmiyorum. Kim bilir bu yüzden karaltılarla … Okumaya devam et “Kendi Aynasında Kaybolan Karaltıyla Konuşmalar”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Yanılgısını Göğsünde Nişan Olarak Taşıyan Birinin SözleriÇay kaşığının bardakta yankılandığı sese karışmıştım. Suskunluğumla hangi dilde konuşuyorduk, hatırlamıyorum. Kıyım yok benim dedim. Sırtıma ay ışığını aldım ve yürümeye başladım. Bir yanılgı olduğumu hatırladım. Saydamdım. Açıkta demir atmış … Okumaya devam et “Yanılgısını Göğsünde Nişan Olarak Taşıyan Birinin Sözleri”
Seni hiç avuç içlerinden sevmemişler. Bütün huysuzluğunun sebebi bu yüzden. Yüzünü yedi ayrı güne bölüp sevmek isterdim. İzin verseydin eğer, afili sevecektim. Fakat, seni de anlıyorum. Ben sana, seni seviyorum … Okumaya devam et “Bozgun, Yenilgi ve Kabullenme Üzerine”
İnsan, bazı geceler kendi yüzünde kaybolur. Söz gelimi bir otobüs durağına, bir iskeleye tutunmaya çalışır da, yüzü eskir. Sesinde bir tutam tebessüm kalmıştır, onu da harcamaz, ıslık çalar. Ruhu bulanmasın … Okumaya devam et “Yüzünde Kaybolduğum Bir Gece”
Kendime sorduğum sorulara cevap alamadığım zamanlar hep olur. Böyle zamanlarda, sanki bir evin kapısını çalıyormuşum, evde birileri varmış ama kapıyı açmak istemiyormuş gibi hissediyorum. İnsanın kendini tanımazdan gelmesi halini iyi … Okumaya devam et “Merdiven Başı Konuşmaları”
Sabahları yataktan kalktığında hissettiğin bir duygu, ete kemiğe bürünmüş değil, saydam ve şahsına münhasır bir hal. Bazen kendine kadeh kaldırdığında hissedersin. Bazen kimsenin üstünü başını bilmediği bir akşamda tutar bir … Okumaya devam et “Saydam ve Şahsına Münhasır”
Hayattaki hiçbir şeyin bitip tükenmeyeceğini yüzünde asılı duran hüzünden öğrendim. Adın yoktu, adını ben koydum. Hüznümün Arka Bahçesi. Neden? Çünkü dün, bir Çingenenin elindeki gazetenin cinnet geçirmiş üçüncü sayfasında sarılı … Okumaya devam et “Hüznümün Arka Bahçesine Sessiz Bir Ağıt”
Hafif sakinleştiriciler aldığım ve etkisini gösterinceye kadar tavanı izleyerek uykuyu beklediğim sıradan bir gece daha. Günler ne zamandır böyle geçiyordu? Hatırlamıyorum. Kimseyle konuşamadığım zamanlarda kendimle konuşuyor olmak beni oldukça rahatsız … Okumaya devam et “Kalifiye Bir Tavan İzleyicisinin Günlüğü”