Kollarından Gölgeleri Olan Kadınlar

Güzel zamanlardı, insanlar içimden geçiyordu. O kadar saydam ve hatta siliktim ki benliğim fark edilmiyordu.
Güzel zamanlardı, gökyüzü alabildiğine mavi ve bulutlardan hayvanlar çiziyordum. Sonraları ne oldu bilmiyorum, biri geldi, bir şeyler söyledi.
O zamanlar Tanrı, ayaklarını bulutların üzerinden sallandıran bir çocuk.
Kiraz bahçelerinden geçiyoruz. Geceler ateş böceklerine benziyor. Yüzünü anımsıyorum.
Güzel zamanlardı, nikotin kokulu adamlar ve kadınlar vardı.
Kocaman göğüslerinde uyuya kalıyorduk Melahat ablaların ve kollarından gölgeleri vardı kadınların.
Ne diyordu tam olarak anımsamıyorum, bir şeyler mırıldanıyordu adam;
bak dedi.
Ben okumayı gazetelerin üçüncü sayfalarından öğrendim.
Ve öğrendim ki burada işler böyle işler.
Benim geldiğim yerde,
rüzgarlı tepelerden şehre küfrederler.