Saydam ve Şahsına Münhasır

Sabahları yataktan kalktığında hissettiğin bir duygu, ete kemiğe bürünmüş değil, saydam ve şahsına münhasır bir hal. Bazen kendine kadeh kaldırdığında hissedersin. Bazen kimsenin üstünü başını bilmediği bir akşamda tutar bir rüzgarın kanadında seni buluverir. Adın hüzünden yapılmış değil, güzel şeyleri çağrıştırmak için var oldu. Mektupların var olma sebebiydin. Senin adın hiç bitmek bilmeyen, tükenmeyen bir şeylerin çağını başlattı. Belki adını hayatta önemli şeyler başarmış insanlara vermediler ama hayatta önemli bir şeyler başarmış insanlar, senin adını söyleyerek karanlığını dindirdi. Seni beklediler, seninle duruldular. Uzun yolların sonuydun, çekilmiş bir takım sıkıntıların sonundaki müjdeli haberdin. Bir Anne için doğmamış çocuğunun ifadesi, bir kadının bir adamı beklerken ki heyecanının sebebiydin. Senin adını yağmur sonrası gök kuşağını bekleyen insanlar koydu. Hatırla ve unutma, zor günlerin sonunda bir insanın bir insana hissettiği en doğal his olduğunu, güneş seni bekleyecek, yağmur seni bekleyecek, gece ve yıldızlar da öyle.
Sen, bekleyen bir şeylerin umudu olduğunu her zaman hatırla.