Hikayelere, seslere ve geceye dair.
Siyah bir boşluğun içinde yürüyorum. Kafamı nereye çevirirsem çevireyim Gözlerimin önünden karanlık bir şelale akıyor. Burası benim içim mi? Yoksa Bu karartıyla doldurulmuş boşluk Ben miyim? Burası kapkara, yalnızca boğuk … Okumaya devam et “Siyah Boşluklarda Yankılar”
Kimsenin ne yaptığına dair bir fikri yok, Ama yapmaya devam ediyor. Bu sürekliliği sağlayan şeyin adı boşluk; hiçbir yere ait olmamak, her şeyden biraz olmak, her şeye karışmak, bir parçası … Okumaya devam et “Boşluğun Bilinci Olmak”
Yazar Murat BudakPosted on Yorum yaz on Yürüyen Bir Ölünün Gerçekliğini Yitirdiği AnEvde Yolda Yapamıyorum. Çalışıyorum, yine yapamıyorum. Boşluğa bakıyor ve biçimine karışıyorum. Dökülemiyor oluşumun sancısını yaşıyorum. Bu satırları gerçekliğimi yitirerek yazıyorum. Rüzgarın saçlarımı okşadığı bir kıyı Sırtımı ısıtan bir güneş istiyorum.