sessizlik | Belirsizlikler

Duvara asılı kalmış bir saat, sessiz sakin cinnetini geçiriyor. Yıllar boyu yerinden oynatılmayan bir takvim koçanının rutubet kokan tozlu isyanları ansızın gözlerimin önünde beliriyor. Bu dünyada zaman, sessizliği büyütüyor. Parmak … Okumaya devam et “Zamanın Ninnisi: Sessizlik”

Son Yazılar

Monolog

Murat Budak13 Haziran 201913 Haziran 2019Yorum yaz

Kendi Aynasında Kaybolan Karaltıyla Konuşmalar II

N’apıyorum ben?… Hava karardıktan sonra bir tekrar halinde kendime bu soruyu sorup duruyorum. Bunu hayatta olup olmadığımı anlamak için yapıyorum, belli ki. Her gün, hayatla aramda küçük bir bağ dokuyorum. … Okumaya devam et “Kendi Aynasında Kaybolan Karaltıyla Konuşmalar II”

Monolog

Murat Budak13 Haziran 201913 Haziran 2019Yorum yaz

Siyah Boşluklarda Yankılar

Siyah bir boşluğun içinde yürüyorum. Kafamı nereye çevirirsem çevireyim Gözlerimin önünden karanlık bir şelale akıyor. Burası benim içim mi? Yoksa Bu karartıyla doldurulmuş boşluk Ben miyim? Burası kapkara, yalnızca boğuk … Okumaya devam et “Siyah Boşluklarda Yankılar”

Monolog

Murat Budak22 Ağustos 2018Yorum yaz

Hiçbir Şey Sonsuza Kadar Sürmez

Aslında hiç bir şey geçmiyor. Gerçekte olan şey, yaparken haz aldığın şeylerin yaşattığı geçici bir takım devinimlerin var olduğu ve o an başka hiç bir şeyi düşünerek mahvetmek istemediğin sarhoşluklar. … Okumaya devam et “Hiçbir Şey Sonsuza Kadar Sürmez”

Monolog

Murat Budak13 Aralık 201726 Ağustos 2018Yorum yaz

Yürüyen Bir Ölünün Gerçekliğini Yitirdiği An

Evde Yolda Yapamıyorum. Çalışıyorum, yine yapamıyorum. Boşluğa bakıyor ve biçimine karışıyorum. Dökülemiyor oluşumun sancısını yaşıyorum. Bu satırları gerçekliğimi yitirerek yazıyorum. Rüzgarın saçlarımı okşadığı bir kıyı Sırtımı ısıtan bir güneş istiyorum.

Monolog

Murat Budak15 Eylül 201726 Ağustos 2018Yorum yaz

Paradoksun İçinde Düş Kurmak

Gözlerinin boşlukta asılı kaldığı herhangi bir anda geçmişi, şimdiyi ve yarını düşünür Bazen bir konuşmanın içinde dalıp gidersin. Bir pencere kenarı, bazen de bir otobüsün camından akıp giden görüntülere karışır, … Okumaya devam et “Paradoksun İçinde Düş Kurmak”

Monolog

Murat Budak1 Ağustos 201722 Ağustos 2018Yorum yaz

Duvar ve Algı

Hayatta seçim şansımızın olduğu ve olmadığı şeyleri ayırt edemiyoruz. Bütün karmaşamızın sebebi buradan kaynaklanıyor. Bizim duvarlarımız, algılarımız. Hayatımız boyunca doğru olduğunu düşündüğümüz seçeneklerin peşinden gidiyoruz. Fakat göz ardı ettiğimiz şey, … Okumaya devam et “Duvar ve Algı”

Monolog

Murat Budak26 Haziran 20176 Eylül 2018Yorum yaz

Karnavalın İçinde Sıkışıp Kalmanın Bedeline Dair

Kendimi sürekli olarak bir yerlerde unutuyorum. Bu gerçeklik algımı kaybetmeme sebep oluyor. Yürüdüğüm yollar, tanıdığım insanlar, sokaklar ve ayak bastığım her yer Bu koca gürültü, bu uğultular… Tüm bunlar yoksa … Okumaya devam et “Karnavalın İçinde Sıkışıp Kalmanın Bedeline Dair”

Monolog

Murat Budak28 Aralık 201626 Ağustos 2018Yorum yaz

Kışın Sesinde Martı Çığlıkları ve Gönderilmemiş Mektuplar

Ellerimi usulca ceplerimden çıkardım ve bir sigara yaktım. Denizin kıyısında, uzaklardan geçen gemileri selamlıyorum. Kışın sesini duyuyorum. Başıbozuk bir dalga ayaklarımın ucunda uysallaşıyor. Denizin tutkulu seslenişini öteleyip duruyorum. Bir martı … Okumaya devam et “Kışın Sesinde Martı Çığlıkları ve Gönderilmemiş Mektuplar”

Monolog

Murat Budak22 Aralık 201626 Ağustos 2018Yorum yaz

İnfilak Eden Bir Toz Tanesi

İşte yine başlıyor. Küçük öfke patlamaları. Bir bütünün parçalarından ayrılıyor ve bir toz tanesine dönüşüyorum. Huzursuz, yolunu kaybetmiş, panik atak geçiren bir toz tanesi… Bölündükçe çoğalıyor, atmosfere karışıyorum. Trafikte sıkılmış, … Okumaya devam et “İnfilak Eden Bir Toz Tanesi”

Monolog

Murat Budak10 Aralık 201626 Ağustos 2018Yorum yaz

İnsan, Hakları Varsa İnsandır

Caddede insanlar toplanmış hep bir ağızdan haykırıyor… İnsan, hakları varsa insandır… Öte yanda Çevik Kuvvet 100 metre ötede konuşlanmış, müdahaleye hazır bekliyor. Tomalarda kontaklar açık. Bir evsiz mandolin çalarak para … Okumaya devam et “İnsan, Hakları Varsa İnsandır”